Καθένας ανατρέχει σε γεγονότα σημαντικά, που τον κάνουν περήφανο. Σαν σήμερα πριν 4 χρόνια, το 2017, ως νέος διευθυντής σχολείου, με τη βοήθεια συναδέλφων και γονέων, είχα την ευτυχία να διοργανώσω μια εκδήλωση τιμής για έναν πραγματικά αξιόλογο άνθρωπο, έναν άοκνο πολιτισμικό εργάτη της Σιντικής, έναν ερευνητή πολίτη-πρότυπο, που αφιέρωσε ένα μεγάλο μέρος της ζωής του για να αναδείξει τον τόπο του, να φέρει στο φως τις ομορφιές του, να τον κάνει ελκυστικό και επισκέψιμο. Ο αείμνηστος Λευτέρης Ελευθεριάδης, που απεβίωσε λίγους μήνες αργότερα, σεμνός, εργατικός, επίμονος, συνεπής, μια ιδιαίτερη προσωπικότητα, έπρεπε να τιμηθεί για την προσφορά του και την παρακαταθήκη που άφησε στους επόμενους. Και εμείς –πανευτυχείς και περήφανοι- ήμασταν αυτοί που το κάναμε. Πολλά λόγια ακούστηκαν εκείνη την ημέρα από επισήμους και έμειναν λόγια. Στον λίγο χρόνο που είχα την τύχη να μοιραστώ μαζί του γνωρίζω ότι τον ίδιο δεν τον ενδιέφεραν οι τιμές –αν και μια σοβαρή πολιτεία δεν θα έπρεπε να υστερεί στην απόδοση τιμών σε ένα πρόσωπο με τέτοια προσφορά. Τον ίδιο τον ενδιέφερε κυρίως ο στόχος, η συνέχεια της προσπάθειάς του, η αξιοποίηση των σπηλαιολογικών και αρχαιολογικών ευρημάτων του τόπου, οι δράσεις και οι αλλαγές στο πολιτισμικό τοπίο που θα κάνουν τη Σιντική καλύτερη. Ας μην τον ξεχνάμε. Υπάρχει ακόμη καιρός να τον δικαιώσουμε, φτάνει να σκύψουμε με σοβαρότητα στη Σιντική που ονειρευόταν.
No comments:
Post a Comment